Przejdź do głównej zawartości

Czy wegetariańskie parówki opisane jako produkt bezglutenowy są bezpieczne dla osób na diecie bezglutenowej

Pytanie:

Dostępne na polskim rynku wegetariańskie parówki sprzedawane jako produkt bezglutenowy, w opisanym składzie zawierają sos sojowy bezglutenowy pochodzący z fermentowanych ziaren soi i pszenicy. Czy proces fermentacji pszenicy powoduje zniszczenie cząsteczek glutenu, czyniąc pszenicę produktem bezpiecznym w przypadku nietolerancji glutenu?

Odpowiedź producenta:

Pragniemy zapewnić, że parówki (...) są produktem bezglutenowym. Proces fermentacji pszenicy wpływa na niszczenie cząsteczek glutenu i w wyniku tego procesu zawartość glutenu nie przekracza 20 ppm, [zatem produkt można uznać za bezglutenowy, przyp. mój]. Zarówno sos sojowy jak i gotowy produkt zostały przebadane przez producenta w akredytowanym laboratorium, metodą zatwierdzoną przez AOECS (Association of European Celiac Societies).

Odpowiedź dr. Romana Pawlaka Ph.D, RD (Associate Professor, East Carolina University):

Wyniki badań co do glutenu w fermentowanych produktach nie są zgodne. Jedne wykazały zmniejszenie ilości glutenu w produkcie fermentowanym, a inne tego nie wykazały. Jedni autorzy piszą, że fermentowane produkty pszenne są bezpieczne dla osób z celiakią, a inni że zagrażają zdrowiu osób nietolerującym glutenu. W przypadku badań, które wykazały zmniejszenie, badane były produkty ekstremalnie rafinowane, a fermentacja trwała dość długo. Sądzę, że w przypadku produktów fermentowanych, które nie zostały przebadane na zawartość glutenu, bezpieczniej jest zalecać, aby osoby będące ze wskazań lekarskich na diecie bezglutenowej nie spożywały takich produktów, aczkolwiek jeśli producent twierdzi, że dany produkt jest bezglutenowy, to nie ma podstawy żeby to kwestionować. Generalnie za produkty bezglutenowe uważa się takie, w których zawartość glutenu nie przekracza 20 ppm.

AR

Komentarze

Popularne posty

Niebezpieczne owoce morza

Coraz częściej na polskich stołach goszczą frutti di mare , czyli mięczaki (małże, omułki, ostrygi, ślimaki, ośmiornice, kalmary) i skorupiaki (krewetki, kraby, homary, langusty). Dietetycy chwalą owoce morza ze względu na cenne wartości odżywcze, jednak ich spożywanie może wywołać zatrucia pokarmowe. Spożywanie owoców morza staje się w Polsce coraz popularniejsze, a więc i prawdopodobieństwo zatruć po ich spożyciu wzrasta. Większość zatruć wywołuje negatywne objawy neurologiczne lub ze strony układu pokarmowego. Niektóre mogą być śmiertelne dla człowieka — śmiertelność może sięgać 50 proc. przypadków. Dlaczego tak się dzieje? Po pierwsze, zatrucia są spowodowane zanieczyszczeniem środowiska życia tych stworzeń fekaliami ludzkimi, w których mogą być obecne bakterie z rodzaju Salmonella lub Clostridium. Po drugie, większość owoców morza to filtratory — działają jak bardzo wydajny filtr wody. Można to sprawdzić, wrzucając małża do akwarium, w którym dawno nie wymieniano wody

Dieta i styl życia Adwentystów. To wydłuża życie!

Badania naukowe dowiodły, że amerykańscy Adwentyści Dnia Siódmego należą do najdłużej żyjących ludzi na świecie. Ich styl życia zmniejsza ryzyko chorób przewlekłych i wydłuża życie.  W poniższym filmie lek. Marka Skoczylasa usłyszą Państwo o badaniach na tej populacji i czynnikach stylu życia Adwentystów.

Komórki, które słyszą – historia długowieczności

Nagranie wykładu lek. Kamili Szłowieniec-Rebouças pt. "Komórki, które słyszą – historia długowieczności", który odbył się w maju 2022 roku w Stowarzyszeniu Promocji Zdrowego Stylu Życia – Sięgnij Po Zdrowie.  Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego niektórzy 40-latkowie wyglądają o dziesięć lat młodziej, a niektórzy 50-latkowie jakby mieli przynajmniej dziesięć lat mniej? W czasie wykładu wejrzymy w niesamowity świat telomerów – maleńkich obszarów na końcach naszych chromosomów, które określają, jak szybko nasze komórki się starzeją i umierają. Badania naukowe określają specyficzne nawyki stylu życia, które chronią nasze telomery, spowalniając w ten sposób rozwój chorób i wydłużając życie. Fascynujące odkrycia ukazują wpływ naszego otoczenia, dochodów, relacji z innymi ludźmi, środowiska prenatalnego i doświadczeń z dzieciństwa na długość telomerów, a przez to na żywotność komórek i możliwości regeneracyjne ludzkiego organizmu. Odnajdźmy razem ścieżkę ku witalności i mo

O przaśnych chlebach, czyli podpłomykach i macach

W dawnych czasach chlebem nazywano cienki placek - z roztartych kamieniami ziaren, wody i odrobiny soli, wypiekany na rozgrzanych kamieniach. Taki, nazwijmy go dalej chleb, był przaśny (nie podlegał fermentacji) i dlatego określano go słowem "przaśnik". Słowianie takie pieczywo nazywali podpłomykami. Hindusi mówią o nim czapatti, Żydzi maca, a Indianie tortilla. Więc bez cienia wątpliwości rzec można, że chleby przeszłości posiadały zdecydowanie inną recepturę niż dzisiejsze chleby. Nie było w nich przede wszystkich ani drożdży, ani zakwasu. Świeże, przaśne pieczywo jest zdrowe, w przeciwieństwie do świeżego pieczywa na drożdżach czy zakwasie. Przaśne podpłomyki nie obciążają żołądka kwasem i fermentacją. Dziś, wzorem naszych prapradziadów możemy także spożywać przaśny, niekwaszony chleb. Najprostszy przepis na podpłomyki to: wziąć mąkę, wodę i trochę soli. Z tych składników zagnieść ciasto, dodając mąkę w takiej ilości, aby ciasto nie kleiło się do palców. Z kolei r