Przejdź do głównej zawartości

Ze spokojem w Nowy Rok

U progu Nowego Roku chyba większość z nas dokonuje jakiegoś podsumowania, bilansu mijającego roku. Snuje plany na nadchodzące miesiące i składa obietnice. Wyznacza nowe postanowienia, określa cele do zrealizowania. A wraz z nastaniem Nowego Roku składa bliskim serdeczne życzenia.

My chcemy już dziś naszym Czytelnikom i Przyjaciołom złożyć życzenia - bądźcie zdrowi, szczęśliwi i żyjcie w pokoju! Nie oczekujcie, że w przyszłym roku nie zaznacie problemów. Nie nastawiajcie się, że będzie on łatwiejszy, że przyniesie mniej trosk i zmartwień. No tak, niby nie oczekujemy sielanki od życia, gdyż wiemy, co ono ze sobą niesie - wzloty i upadki, sukcesy i porażki, dni radości i chwały, ale i dni smutku i bólu. Jednak sposób w jaki najczęściej reagujemy na niepowodzenia, zdradza, tak naprawdę, że spodziewamy się życia, które będzie łatwe i przyjemne. Jesteśmy mocno sfrustrowani, gdy dni mijają nie tak, jakbyśmy chcieli. Narzekamy na zdrowie, problemy, konflikty. Nie jesteśmy skłonni zaakceptować rzeczy takimi, jakimi są. Mamy oczekiwania wobec dzieci, rodziny, znajomych, ludzi wokół nas. Spodziewamy się, że będą zachowywać się w określony sposób. Najchętniej sami napisalibyśmy scenariusz ich życia. Gdy sprawy układają się inaczej niż chcielibyśmy, ogarnia nas niezadowolenie, a nawet gniew.

Łatwiej pogodzić się ze swoim losem i wyborami innych, gdy uświadomimy sobie, że i my prowadzimy życie inaczej niż inni by oczekiwali. To, co nas spotyka, to po prostu życie, a to, czemu mamy stawić czoła, to narzędzia kształtujące nas, dające okazję do rozwoju i wzrastania. Dzięki pojawiającym się problemom widzimy lepiej nasze własne błędy, słabości, jak i silne strony - poznajemy siebie.

Myślę, że gdy postanowimy nie oczekiwać od 2015 roku życia bez problemów i przeszkód na drodze, to w jakiś sposób stanie się on dla nas łatwiejszy i wolniejszy od wielu zmartwień. Koncentrujmy się raczej na decyzji, by dołożyć więcej wysiłku w okazywanie wdzięczności - chociaż życie nie jest łatwe, to przynosi wiele rzeczy, za które można i trzeba być wdzięcznym. Bądźmy pokorni i niezbyt pewni siebie, a nade wszystko znośmy cierpliwie wady i nastroje innych ludzi. Pamiętajmy, że kiedy ktoś mówi lub robi coś, czego nie akceptujemy, często nie ma to nic wspólnego z nami, lecz ze stanem jego umysłu i emocji. Wiedząc, że ludzie nie są sobą, gdy wpadają w zły nastrój, nie szuka się odwetu, bo nie traktuje się zbyt poważnie tego, co robią czy mówią. Gdy się to rozumie, nie czuje się dotkniętym i zranionym.

Życzmy częściej innym dobrze i dzielmy ich szczęście, bo wówczas doświadczymy szczęścia wraz z nimi. Nabierzmy dystansu do różnych spraw, stańmy się bardziej ustępliwymi, mniej wymagającymi - to pomaga żyć spokojniej i czerpać więcej radości z życia. Więcej słuchajmy, mniej mówmy. Rzadko spotyka się ludzi, którzy w codziennym życiu okazują cierpliwość i zrozumienie - stańmy się takimi! Jeśli wierzymy w Boga, powierzajmy Mu troski każdego dnia i zaufajmy Jego mądrości - unikniemy wielu łez, bólu, strat i niepowodzeń. Prośmy Go o właściwego ducha w relacjach z innymi, aby budować mosty, a nie burzyć...

Gdy akceptujemy życie takie, jakie jest, gdy jesteśmy wyrozumiali względem siebie samych i świata, wówczas rozwiązujemy problemy w zdrowszy sposób. Kłopoty nie wywołują już wielkiej frustracji, bo nie wydają się takie trudne do pokonania. I żyjemy wtedy spokojniej. A czyż nie tego właśnie pragniemy?

Agata Radosh
Stowarzyszenie Promocji Zdrowego Stylu Życia - Siegnij po zdrowie

Komentarze

Popularne posty

O życiu, które niesie przez ból

Codzienność potrafi być ciężka. Nie zawsze wypełniają ją radości, ale i troski, napięcie, rozczarowanie i ból, który czasem osiada tak głęboko, że odbiera sens. Zdarza się, że człowiek tonie w smutku, a serce dźwiga żal, poczucie winy czy niepewność. Pojawia się pytanie: czy istnieje lekarstwo na taki ból? Te refleksje przyszły do mnie po przeczytaniu archiwalnego artykułu o pogrzebie księcia Filipa — a właściwie po lekturze dwóch komentarzy zamieszczonych pod tekstem. Pierwsza pani napisała: "Mój mąż zmarł mając 89 lat (…). Rozpacz moja i ból są nie do zniesienia. Boże, daj mi siłę, tę tęsknotę przetrwać do mojej śmierci". Druga odpowiedziała: "Ja w przeciągu czterech lat straciłam cztery osoby (…) Teraz mam ciężką nerwicę i początki depresji". Głęboko współczuję tym kobietom. Ich słowa poruszyły mnie również dlatego, że pięć lat temu sama pochowałam Ojca , którego bardzo kochałam, lecz moja żałoba wyglądała inaczej. Zaczęłam się zastanawiać — skąd ta różnica? Nie ...

Witamina B12 - fakty i mity

Nagranie wykładu dr. Romana Pawlaka z USA poświęconego kwestii zapobiegania niedoborom witaminy B12. Wykład odbył się dnia 20 lipca 2013 r. w Poznaniu, w ramach działalności Stowarzyszenia Promocji Zdrowego Stylu Życia. W zdecydowanej większości przypadków okazuje się, że wiedza jaką posiadamy odnośnie witaminy B12 w świetle aktualnych doniesień naukowych jest nieprawdziwa. Niedobór witaminy B12 występuje dość powszechnie na całym świecie. W grupie osób narażonych na jej niedobór znajdują się miedzy innymi weganie (ludzie, którzy nie spożywają mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego), laktoowowegetarianie (osoby, które nie spożywają produktów mięsnych, ale włączają do diety produkty pochodzenia zwierzęcego, takie jak mleko, przetwory mleczne i jajka), osoby po 50 roku życia, niezależnie od ich diety, osoby, które poddały się operacji żołądka lub którym wycięto dolną część jelita cienkiego, a także osoby chorujące na AIDS. Inni, w tym np. osoby chorujące na cukrzycę, a także każ...

Dzień ostatnich razów

Dokładnie pięć lat temu był dzień, który nie wyróżniał się niczym szczególnym. Nie miał w sobie nic z pożegnania. Był zwykły — zwykły jak wiele innych dni. To był dzień, w którym ostatni raz rozmawiałam z Tatą przez telefon.  To był dzień, w którym ostatni raz byłam z Nim w Jego domu. Ostatni raz pomagałam Mu ubrać i zdjąć płaszcz. To był dzień, w którym ostatni raz wsiadł do mojego samochodu. Ostatni raz usiadł obok. Ostatni raz zapiął pas. Ostatni raz widział drogę do miasta, którą przemierzał regularnie przez 57 lat. To był dzień, w którym ostatni raz był na wizycie u lekarza i wyszedł zadowolony. To był dzień, w którym ostatni raz proponowałam, byśmy razem wypili herbatkę poza domem. To był dzień, w którym ostatni raz poprosiłam Tatę, by podzielił się ze mną swoimi wspomnieniami. To był dzień, w którym ostatni raz rozmawialiśmy. Ostatni raz przytulaliśmy się. Ostatni raz głaskałam Jego dłoń.  To był dzień, w którym ostatni raz modliliśmy się razem.  To był dzień, w kt...

Niebezpieczne owoce morza

Coraz częściej na polskich stołach goszczą frutti di mare , czyli mięczaki (małże, omułki, ostrygi, ślimaki, ośmiornice, kalmary) i skorupiaki (krewetki, kraby, homary, langusty). Dietetycy chwalą owoce morza ze względu na cenne wartości odżywcze, jednak ich spożywanie może wywołać zatrucia pokarmowe. Spożywanie owoców morza staje się w Polsce coraz popularniejsze, a więc i prawdopodobieństwo zatruć po ich spożyciu wzrasta. Większość zatruć wywołuje negatywne objawy neurologiczne lub ze strony układu pokarmowego. Niektóre mogą być śmiertelne dla człowieka — śmiertelność może sięgać 50 proc. przypadków. Dlaczego tak się dzieje? Po pierwsze, zatrucia są spowodowane zanieczyszczeniem środowiska życia tych stworzeń fekaliami ludzkimi, w których mogą być obecne bakterie z rodzaju Salmonella lub Clostridium. Po drugie, większość owoców morza to filtratory — działają jak bardzo wydajny filtr wody. Można to sprawdzić, wrzucając małża do akwarium, w którym dawno nie wymieniano wody ...

Czy Jan Chrzciciel był wegetarianinem?

Zgodnie z twierdzeniem zawartym w Mt 3,4 oraz Mk 1,6 dieta Jana Chrzciciela składała się z „szarańczy i miodu leśnego” [gr. akrides , l.mn. słowa akris ]. Nie wiadomo, czy ewangeliści mieli na myśli, że Jan nie jadał niczego innego poza szarańczą i miodem leśnym, czy też, że stanowiły one główne składniki jego pożywienia. Możliwe jest również, że „szarańcza i miód leśny” uważane były za składniki wyróżniające dietę proroka, podobnie jak „odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany” sprawiały, że był uważany za następcę starożytnych proroków. Jan mógł też ograniczać się do spożywania „szarańczy i miodu leśnego” tylko wtedy, gdy inne produkty spożywcze nie były łatwo dostępne. „Szarańcza i miód leśny” mogły w końcu stanowić jedynie przykłady różnorodnych produktów spożywczych dostępnych w naturze, a nazwy te należy traktować jako stosowany w krajach Orientu obrazowy sposób na podkreślenie jego samotniczego, pełnego wstrzemięźliwości życia, które wiódł z dala od ludzi. Z uwagi na fak...