Przejdź do głównej zawartości

Mąki bezglutenowe

Dieta bezglutenowa jest dietą zdrowotną, przy stosowaniu której należy całkowicie wykluczyć ze spożywanej żywności pokarmy zawierające w sobie gluten (rodzaj białka roślinnego znajdującego się w pewnych zbożach). Poza najpopularniejszą pszenicą w diecie bezglutenowej należy zrezygnować również z żyta, jęczmienia, owsa oraz podgatunków pszenicy np. płaskurki, pszenżyta czy orkiszu. Owies teoretycznie nie zawiera glutenu, jednak w praktyce jest silnie zanieczyszczony innymi zbożami.

Produktami naturalnie bezglutenowymi są: kukurydza, ryż, ziemniaki, soja, proso, gryka, tapioka, amarantus, maniok, soczewica, fasola, sago, sorgo, orzechy, a także mięso, owoce i warzywa.

Dieta bezglutenowa stosowana jest w leczeniu i profilaktyce celiakii, a także w chorobach z autoagresji (autoimmunologicznych), do których zalicza się m.in. toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, chorobę Leśniowskiego-Crohna, stwardnienie rozsiane, bielactwo, łuszczycę, sarkoidozę, a także chorobę Hashimoto i Gravesa-Basedowa.

Już 14 grudnia podczas Szkoły gotowania, którą organizujemy, przekażemy więcej informacji na ten temat. Dziś zamieszczamy przegląd mąk bezglutenowych. Polecamy zakup produktów z licencjonowanym znakiem przekreślonego kłosa lub wyłącznie u sprawdzonych sprzedawców.

Mąka z ciecierzycy (cieciorki)
Ma lekko orzechowy smak. Jest bogata w łatwo przyswajalne i wartościowe białko, fosfor, potas, żelazo, błonnik oraz witaminy z grupy B. Działa korzystanie na obniżenie poziomu cholesterolu we krwi. Posiada zdolność wiązania składników. Szeroko wykorzystywana w kuchni indyjskiej do przygotowywania przekąsek, zagęszczania zup i sosów oraz jako dodatek do chleba i makaronów.

Mąka z quinoa (komosa ryżowa)
Ma delikatny, lekko orzechowy smak. Posiada bardzo dużą zawartość białka. Jest bogata w nienasycone kwasy tłuszczowe, błonnik pokarmowy, żelazo, wapń, magnez, lizynę oraz witaminę A, E i witaminy z grupy B. Ma niski indeks glikemiczny. Stosowana m.in. do wypieku chleba i makaronów.

Mąka sojowa

Ma lekko orzechowy smak. To bogate źródło białka i błonnika. Zawiera dużo potasu, żelaza, magnezu, wapnia i cynku. Stanowi również źródło folianów. Jest puszysta i ma świetne właściwości wiążące. Po połączeniu z wodą, może być używana jako substytut jajek. Zagęszcza się nią również zupy i sosy. Poza tym służy do wypiekania pieczywa (przedłuża jego świeżość), ciast i wyrobu makaronów.

Mąka jaglana (z prosa)

Ma delikatny słodko-gorzki posmak o orzechowym aromacie. Jest bogata w białko, witaminy z grupy B, wapń, żelazo, potas, krzem i magnez. Jest lekkostrawna i odżywcza. Dobrze łączy się z innymi mąkami. Jest sucha, dlatego w wypiekach (np. chlebie) pochłania dużo wilgoci. Używana jako dodatek do naleśników, placków, pieczywa.

Mąka z amarantusa
Ma mocny i specyficzny smak, dlatego jako dodatek do wypieków, należy stosować ją z umiarem. Jest źródłem łatwo przyswajalnego białka, błonnika, wapnia, magnezu, fosforu, potasu, żelaza, antyoksydantów i witaminy A, E i witamin z grupy B. Ponadto zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe. Obniża poziom cholesterolu we krwi i jest lekkostrawna. Sprawdza się jako domieszka kilku łyżek do innych mąk przy wypieku pieczywa i ciast. Polepsza ich właściwości odżywcze i wpływa na smak. Najbezpieczniej kupować ją w małych ilościach w miarę potrzeb, bo szybko jełczeje.

Mąka ryżowa
Ma delikatny, lekko słodki smak. Jest lekkostrawna, bogata w skrobię, ziarnista i kleista. Służy jako zagęszczacz do sosów, a po wymieszaniu z innymi mąkami stanowi świetną bazę do wypieków. Wykorzystywana również do produkcji makaronów.

Mąka ziemniaczana

Ma postać zwięzłego, bezzapachowego proszku. Wykorzystywana głównie do zagęszczania zup, sosów, kisieli, do wypieku ciast i wyrobu pyz oraz klusek ziemniaczanych.

Mąka kukurydziana
Ma delikatny smak, charakterystyczny dla kukurydzy. Jest bogata w błonnik, potas, kobalt, selen, magnez, fosfor i witaminy z grupy B, E, A. Dobrze łączy się z innymi mąkami i wpływa na lekkość wypieków. Jest często wykorzystywana do wypieku ciast, babek czy np. tortilli. Doskonale sprawdza się jako panierka, dodatek do placków oraz zagęszczacz zup i sosów.

Mąka z tapioki (manioku)
Jest pozbawiona zapachu i smaku. Zawiera lekkostrawne węglowodany, nadaje się do potraw dietetycznych. W kuchni orientalnej używana głównie do zagęszczania zup, sosów, musów, lukrów. W strukturze podobna do mąki ziemniaczanej.

Mąka teff (z trawy abisyńskiej)
Ma ostry smak i aromat – im ciemniejszy kolor, tym mocniejszy. Bardzo zdrowa i bogata w wapń, żelazo, magnez, błonnik, kwas foliowy oraz antyoksydanty. Ma niski indeks glikemiczny więc nie powoduje gwałtownych skoków poziomu cukru we krwi. Sprawdza się jako dodatek wypieku chleba, placków i ciast.

Mąka gryczana
Ma charakterystyczny, intensywny smak, znany wszystkim amatorom gryki. Jest bogata w żelazo, wapń, potas, witaminy z grupy B oraz przeciwutleniacze. Dodana do wypieków nadaje im przyjemną, ciemną barwę. Używana jest jako dodatek do chleba, wypieków oraz do wyrobu makaronów i naleśników.

Mąka migdałowa

Ma słodki, migdałowy smak. Doskonałe źródło potasu, magnezu, cynku, witaminy E oraz wit. z grupy B. Wykorzystywana podobnie jak mąka z orzecha włoskiego: do ciast, ciasteczek, zagęszczania oraz jako posypka i panierka.

Mąka z orzecha włoskiego
Ma intensywnie orzechowy smak i aromat. Jest bogata w błonnik, magnez, żelazo, cynk, miedź, fosfor, kobalt i lecytynę. Zawiera witaminę A, E i witaminy z grupy B. Jest smakowym i wartościowym dodatkiem do wypieków ciast i ciasteczek oraz posypką do lodów, deserów i sałatek.

Mąka kasztanowa

Ma wyjątkowy, słodki smak i aromat. Jest lekkostrawna, bogata w błonnik i w wolno wchłaniające się cukry. Zawiera magnez, potas, fosfor, żelazo, wapń, witaminę E, K i wit. z grupy B. Polecana dla osób z problemami żołądkowymi i dolegliwościami wątroby. Wykorzystywana do naleśników, pieczenia chleba, ciast i ciasteczek. Wzbogaca aromat potraw i sosów. Mąka uzyskana z kasztanów poddanych obróbce cieplnej ma wyrazistszy smak i zapach.

Mąka kokosowa

Ma bajecznie kokosowy, słodki smak i aromat. Nie zawiera cholesterolu i ma mniej kalorii niż wiórki kokosowe. Jest źródłem błonnika i białka, wapnia, cynku, magnezu oraz antyoksydantów. Reguluje poziom cukru we krwi. Jest świetnym dodatkiem do słodkich wypieków i deserów.

Mąka sezamowa
Ma słodki smak i intensywny aromat. Zawiera duże ilości wapnia, białka, magnezu, fosforu, cynku, miedzi i żelaza. Wykorzystywana jako dodatek do ciast, ciasteczek, naleśników, do wyrobu chałwy oraz jako panierka.

Mąka arachidowa
Ma smak i aromat orzeszków arachidowych. Jest bardzo puszysta. Bogata w białko, błonnik, cynk, fosfor i witaminy z grupy B. Obniża poziom cholesterolu. Stosowana do zagęszczania zup i sosów, jako dodatek do słodkich wypieków oraz posypka do deserów.

Mąka słonecznikowa
Ma smak i aromat charakterystyczny dla pestek słonecznika. Jest bogata w błonnik, białko, cynk, nienasycone kwasy tłuszczowe i żelazo. Zawiera witaminę A, D i E oraz B6. Jest świetnym dodatkiem do słonych i słodkich wypieków oraz posypką do deserów, płatków i koktajli.

Mąka dyniowa (z pestek dyni)
Ma smak i intensywny aromat pestek z dyni. Zawiera duże ilości błonnika, fosforu, żelaza, magnezu, cynku i miedzi, a także witaminę A i wit. z grupy B. Może służyć jako posypka do pieczywa oraz dodatek do ciast i placków.

Wykorzystano informacje: http://bezokruszka.pl/naturalne-maki-bezglutenowe/

Komentarze

  1. Te bezglutenowe mąki są świetne, o wiele lepsze niż standardowe. Ja się musiałam na takie przerzucić, bo niestety gluten mi nie służy, a zdrowie najważniejsze.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Komentarze publikowane są po zatwierdzeniu. Jeżeli szukasz swojego komentarza lub odpowiedzi na niego, sprawdź czy wszystkie są wczytane - użyj polecenia "Wczytaj więcej".

Popularne posty

Niebezpieczne owoce morza

Coraz częściej na polskich stołach goszczą frutti di mare , czyli mięczaki (małże, omułki, ostrygi, ślimaki, ośmiornice, kalmary) i skorupiaki (krewetki, kraby, homary, langusty). Dietetycy chwalą owoce morza ze względu na cenne wartości odżywcze, jednak ich spożywanie może wywołać zatrucia pokarmowe. Spożywanie owoców morza staje się w Polsce coraz popularniejsze, a więc i prawdopodobieństwo zatruć po ich spożyciu wzrasta. Większość zatruć wywołuje negatywne objawy neurologiczne lub ze strony układu pokarmowego. Niektóre mogą być śmiertelne dla człowieka — śmiertelność może sięgać 50 proc. przypadków. Dlaczego tak się dzieje? Po pierwsze, zatrucia są spowodowane zanieczyszczeniem środowiska życia tych stworzeń fekaliami ludzkimi, w których mogą być obecne bakterie z rodzaju Salmonella lub Clostridium. Po drugie, większość owoców morza to filtratory — działają jak bardzo wydajny filtr wody. Można to sprawdzić, wrzucając małża do akwarium, w którym dawno nie wymieniano wody

O przaśnych chlebach, czyli podpłomykach i macach

W dawnych czasach chlebem nazywano cienki placek - z roztartych kamieniami ziaren, wody i odrobiny soli, wypiekany na rozgrzanych kamieniach. Taki, nazwijmy go dalej chleb, był przaśny (nie podlegał fermentacji) i dlatego określano go słowem "przaśnik". Słowianie takie pieczywo nazywali podpłomykami. Hindusi mówią o nim czapatti, Żydzi maca, a Indianie tortilla. Więc bez cienia wątpliwości rzec można, że chleby przeszłości posiadały zdecydowanie inną recepturę niż dzisiejsze chleby. Nie było w nich przede wszystkich ani drożdży, ani zakwasu. Świeże, przaśne pieczywo jest zdrowe, w przeciwieństwie do świeżego pieczywa na drożdżach czy zakwasie. Przaśne podpłomyki nie obciążają żołądka kwasem i fermentacją. Dziś, wzorem naszych prapradziadów możemy także spożywać przaśny, niekwaszony chleb. Najprostszy przepis na podpłomyki to: wziąć mąkę, wodę i trochę soli. Z tych składników zagnieść ciasto, dodając mąkę w takiej ilości, aby ciasto nie kleiło się do palców. Z kolei r

Jedzmy podagrycznik!

Podagrycznik pospolity 🌿🌿 należy do rodziny selerowatych. W średniowiecznej Polsce sprzedawano jako warzywo na targowiskach. Dziś niektórzy chcieliby wykorzystać go np. do sałatki, ale nie mają pewności, czy zerwą właściwą roślinę, bowiem podagrycznik można pomylić z innymi chwastami. O ile podagrycznik jest chwastem jadalnym, podobnie wyglądają pewne chwasty niejadalne. Myślę, że nabrałam już wprawy w temacie i chcę przekazać podstawowych osiem wskazówek, które upewnią was, że zerwaliście na pewno podagrycznik. Roślina na rozgałęzione kłącze. Listki są pikowane. Podagrycznik posiada trzy grupy liści na łodyżce. Grupa górna ma trzy listki, dwie grupy dolne mają po dwa listki (zwłaszcza młode rośliny), ale mogą mieć także po trzy. Listki nie są ze sobą połączone. Łodyżka nie ma włosków, jest naga. Łodyżka na całej długości ma charakterystyczne wyżłobienie (rowek). Przekrój łodyżki jest trójkątny. Przecięta łodyżka ma charakterystyczny zapach. W zielu podagrycznika w

Randkowanie — jak rozpoznać osobę dojrzałą

Jednym z piękniejszych, a zarazem niebezpiecznych okresów w życiu młodych ludzi jest czas randkowania i decydowania, z kim chce się spędzić całe życie. Uczestniczące w randce osoby dążą do ustalenia, czy istnieją możliwości do powstania oczekiwanej zażyłości. Randkowanie jest doskonałą okazją na zadbanie o wszystkie ważne sfery udanego małżeństwa, a w szczególności o to, czy (potencjalny) partner jest odpowiedni pod względem: atrakcyjności; oczekiwań co do kierunku rozwoju znajomości; charakteru; zainteresowań i możliwości wspólnego spędzania czasu; sposobu bycia i kultury osobistej; statusu społecznego i materialnego; pochodzenia społecznego; wykształcenia i poziomu intelektualnego; podejścia do spraw seksu; zwyczajów i stylu życia; światopoglądu i przekonań religijnych; zapatrywań na sprawy związane z założeniem rodziny, posiadaniem dzieci i ich wychowaniem. W czasie wykładu prelegent podzieli się własnym doświadczeniem i zwróci uwagę na sprawy najważniejsze w randkowaniu.  Spotkanie

Mięso królicze — jeść, czy nie jeść

W czasie robienia dzisiejszych zakupów, nawiązała się między mną, a sprzedającym ciekawa rozmowa. Problem dotyczył jedzenia mięsa z królika. Powiedziałam, że nie uważam biblijnego podziału zwierząt na "czyste" i "nieczyste" jedynie za przepis ceremonialny, i że zasady diety biblijnej, będące wyrazem troski o zdrowie człowieka, nadal obowiązują. W związku z tym, mięso królicze nie powinno być spożywane przez ludzi. Mój rozmówca słysząc to, odrzekł zaskoczony: "Ale przecież to takie zdrowie mięso!". Nie dowierzał. Chciał poznać powody, dla których Pismo Święte zabrania jedzenia mięsa z królika. Zaczynając więc od anatomii i fizjologii, przedstawiłam fakty dotyczące tej kwestii. Rynek spożywczy promuje mięso królicze, reklamując, że należy do mięs delikatnych i dietetycznych, więc może konkurować z drobiem i rybami. Pismo Święte jednak nie bez powodu zalicza królika do zwierząt, które Bóg uznał za tzw. nieczyste (nie nadające się do spożycia). Rozwój bada