Przejdź do głównej zawartości

Lepsza zgoda niż racja

Wkrótce 3 maja - święto odwagi myśli, narodowej zgody i pojednania.

Czy zgoda w domu ma wpływ na nasze zdrowie? Okazuje się, że tak. Atmosfera naszych domów może koić i uspokajać, albo pobudzać, wzniecać spory i kłótnie. A te przekładają się na zdrowie. W konfliktach gwałtownie wzrasta poziom hormonów stresu (adrenaliny i kortyzolu), przyspiesza akcja serca i podnosi się ciśnienie tętnicze krwi. Gniew i wrogość przekładają się więc na problemy z sercem i arteriami. W przypadku tłumienia złości i negatywnych emocji, prawie trzykrotnie wzrasta ryzyko zawału i przedwczesnej śmierci. Niech zatem duch 3-majowego święta, duch zgody i pojednania owionie nasze domy. Uczmy się znajdować właściwe (zdrowie) sposoby na radzenie sobie z problemami. Dobrze jest pamiętać o tym, że w związkach lepiej jest mieć zgodę, niż mieć rację... Niezwykle trudno mieć to i to.

Nie od dziś wiadomo, że walka ma sens tylko wtedy, kiedy wartość osiągniętego "łupu" jest większa od strat, ponieważ straty są zawsze. I w kłótni, i w sporze. Gdy do głosu dochodzą emocje, sprawiamy sobie ból. Tyle że w sporze przestrzegamy praw drugiego człowieka. W kłótni zaś zupełnie je ignorujemy. Ważne są tylko nasze życzenia, uczucia, postawy i opinie. Partnerowi nie dajemy możliwości wyrażania siebie, przedstawienia punktu widzenia, swoich racji i oczekiwań. A przecież wszyscy możemy - więcej, powinniśmy korzystać ze swoich praw, choć często nie potrafimy lub brakuje nam odwagi, by otwarcie się o nie upomnieć. Wtedy kłócimy się o drobiazgi, pomijając meritum sprawy.

Zdobycie dla siebie tego, na czym nam zależy, i to bez niepotrzebnego ranienia się, choć nie jest łatwe, to jest możliwe. Tę sztukę konstruktywnego prowadzenia sporów można opanować. Trzeba zacząć od siebie i pamiętać, że do kłótni potrzeba co najmniej dwóch osób... 

KŁÓTNIA - gwałtowna i ostra wymiana zdań.
Jeśli chcesz więcej stracić, niż zyskać:
  • Wyrażaj swoje pretensje pod wpływem impulsu, nie zastanawiając się, jak jasno sformułować to, o co Ci naprawdę chodzi.
  • Mów podniesionym tonem, daruj sobie kontrolowanie mimiki i gestykulacji. Taka nadmierna ekspresja zapewne skupi uwagę partnera i rozzłości go, a przedmiot sporu zostanie na drugim planie.
  • Skoncentruj się przede wszystkim na wygłaszaniu swoich racji, puszczając mimo uszu to, co usiłuje Ci powiedzieć partner.
  • Oceniaj i krytykuj partnera, zamiast wysilać się na rzeczowe argumenty, usprawiedliwiając swoje pretensje.
  • Jeśli nie znajdujesz już innego sposobu na obronę swoich racji, wyciągaj sprawy z przeszłości. To nic, że dawno temu załatwiliście je, albo że uległy przedawnieniu. Każdy argument jest dobry.
  • Nie przejmuj się, że odbiegłeś od tematu i pleciesz co Ci ślina na język przyniesie. Przecież od pewnego momentu i tak przestało do Ciebie docierać, co mówi partner.
  • Nie wahaj się uderzyć w jego czułe punkty: wykształcenie, pochodzenie, rodzinę, słabości... Zraniony straci pewność siebie i łatwiej przyprzesz go do muru.
  • Zastosuj parę uogólnień w stylu: "Ty zawsze...", "Ty nigdy..." itp. Z nimi nie sposób walczyć.
  • Zagróź partnerowi konsekwencjami niewspółmiernymi do przyczyny kłótni. Albo wybuchnie śmiechem, albo zamilknie, albo wyjdzie z pokoju.
SPÓR - spieranie się z kimś.
Jeśli chcesz więcej zyskać niż stracić:
  • Weź głęboki oddech i zastanów się, o co Ci tak naprawdę chodzi. Czy rzeczywiście przyczyną Twojej irytacji jest niezrobienie zakupów przez partnera, czy też to, że od tygodni jest myślami nieobecny i nie znajduje czasu na domowe sprawy. A może chodzi o to, że nie jest dość zaradny, by znaleźć lepszą pracę, albo że przestał o Ciebie zabiegać i w Wasze życie intymne wkradła się rutyna, albo...
  • Postaraj się możliwie jasno i spokojnie przedstawić swoje żale. Wyraźnie sformułuj, czego oczekujesz od partnera.
  • W dyskusji zajmij się przedmiotem sporu i wysuwanymi przez partnera argumentami, bez komentowania jego cech charakteru, przyzwyczajeń, osiągnięć itp. Jednym słowem - nie oceniaj i nie krytykuj, lecz argumentuj.
  • Wybierz na rozmowę właściwy czas i miejsce. Nie zaczynaj jej, jeśli wiesz, że nie będziecie mogli spokojnie porozmawiać, bo partner musi skończyć pilną pracę, wkrótce mają przyjść goście, trzeba położyć dzieci spać itp.
  • Staraj się jednak nie odkładać wyjaśnienia nieporozumień, żeby przyczyna konfliktu i emocje z nim związane zanadto nie osłabły. Bywają sytuacje, w których "krótkie spięcie" jest lepsze niż przenoszenie sporu na później. Jeśli dołożymy starań, żeby się wzajemnie nie ranić, odreagowanie napięcia od razu oczyszczą atmosferę i zamknie sprawę, albo pozwoli spokojnie przedyskutować problem w bardziej odpowiedniej chwili.
  • Rozmawiaj z partnerem o tym, co Cię irytuje, dotyka, gniewa. Sprawy przemilczane, tłumione powracają i wybuchają ze zwielokrotnioną siłą w najmniej spodziewanym momencie.
  • Daj sobie i partnerowi prawo do przeżywania gniewu i złości. Ale pamiętaj, że każde z was ma "czułe punkty", w które nie wolno uderzać.
  • Nie wymuszaj na partnerze zgody, jeśli nie jest do niej gotowy. I Ty nie udawaj, że już po wszystkim, jeśli jeszcze emocje w Tobie nie wygasły.
Opr. Agata Radosh

Komentarze

Popularne posty

Czy Jan Chrzciciel był wegetarianinem?

Zgodnie z twierdzeniem zawartym w Mt 3,4 oraz Mk 1,6 dieta Jana Chrzciciela składała się z „szarańczy i miodu leśnego” [gr. akrides , l.mn. słowa akris ]. Nie wiadomo, czy ewangeliści mieli na myśli, że Jan nie jadał niczego innego poza szarańczą i miodem leśnym, czy też, że stanowiły one główne składniki jego pożywienia. Możliwe jest również, że „szarańcza i miód leśny” uważane były za składniki wyróżniające dietę proroka, podobnie jak „odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany” sprawiały, że był uważany za następcę starożytnych proroków. Jan mógł też ograniczać się do spożywania „szarańczy i miodu leśnego” tylko wtedy, gdy inne produkty spożywcze nie były łatwo dostępne. „Szarańcza i miód leśny” mogły w końcu stanowić jedynie przykłady różnorodnych produktów spożywczych dostępnych w naturze, a nazwy te należy traktować jako stosowany w krajach Orientu obrazowy sposób na podkreślenie jego samotniczego, pełnego wstrzemięźliwości życia, które wiódł z dala od ludzi. Z uwagi na fak...

Niebezpieczne owoce morza

Coraz częściej na polskich stołach goszczą frutti di mare , czyli mięczaki (małże, omułki, ostrygi, ślimaki, ośmiornice, kalmary) i skorupiaki (krewetki, kraby, homary, langusty). Dietetycy chwalą owoce morza ze względu na cenne wartości odżywcze, jednak ich spożywanie może wywołać zatrucia pokarmowe. Spożywanie owoców morza staje się w Polsce coraz popularniejsze, a więc i prawdopodobieństwo zatruć po ich spożyciu wzrasta. Większość zatruć wywołuje negatywne objawy neurologiczne lub ze strony układu pokarmowego. Niektóre mogą być śmiertelne dla człowieka — śmiertelność może sięgać 50 proc. przypadków. Dlaczego tak się dzieje? Po pierwsze, zatrucia są spowodowane zanieczyszczeniem środowiska życia tych stworzeń fekaliami ludzkimi, w których mogą być obecne bakterie z rodzaju Salmonella lub Clostridium. Po drugie, większość owoców morza to filtratory — działają jak bardzo wydajny filtr wody. Można to sprawdzić, wrzucając małża do akwarium, w którym dawno nie wymieniano wody ...

Człowiek i zdrowie

Posłuchajcie bajki... Bajka Ignacego Krasickiego „Człowiek i zdrowie” jest smutną uwagą nad bezmyślnością, z jaką ludzie traktują swoje ciała. W utworze przedstawione zostają dwie postacie – człowiek, który oczywiście oznacza wszystkich ludzi i zantropomorfizowane zdrowie. Bohaterowie idą razem jakąś nieokreśloną drogą – drogą tą jest oczywiście życie. Na początku człowieka rozpiera energia, chce biec i denerwuje się, że zdrowie nie ma ochoty podążać za nim. Nie spiesz się, bo ustaniesz – ostrzega zdrowie, ale człowiek nie ma ochoty go słuchać. Wreszcie człowiek się męczy i zwalnia – przez pewien czas idą ze zdrowiem obok siebie. Po pewnym czasie to zdrowie zaczyna wysuwać się na prowadzenie, jego towarzysz zaś nie może nadążyć. Iść nie mogę, prowadź mnie – prosi zdrowie, to zaś odpowiada, że trzeba było słuchać jego wcześniejszych ostrzeżeń i znika, zostawiając człowieka samego. W ten sposób przedstawione zostają trzy etapy życia. Najpierw, w młodości, człowiek nie dba o swoje ...

O przaśnych chlebach, czyli podpłomykach i macach

W dawnych czasach chlebem nazywano cienki placek - z roztartych kamieniami ziaren, wody i odrobiny soli, wypiekany na rozgrzanych kamieniach. Taki, nazwijmy go dalej chleb, był przaśny (nie podlegał fermentacji) i dlatego określano go słowem "przaśnik". Słowianie takie pieczywo nazywali podpłomykami. Hindusi mówią o nim czapatti, Żydzi maca, a Indianie tortilla. Więc bez cienia wątpliwości rzec można, że chleby przeszłości posiadały zdecydowanie inną recepturę niż dzisiejsze chleby. Nie było w nich przede wszystkich ani drożdży, ani zakwasu. Świeże, przaśne pieczywo jest zdrowe, w przeciwieństwie do świeżego pieczywa na drożdżach czy zakwasie. Przaśne podpłomyki nie obciążają żołądka kwasem i fermentacją. Dziś, wzorem naszych prapradziadów możemy także spożywać przaśny, niekwaszony chleb. Najprostszy przepis na podpłomyki to: wziąć mąkę, wodę i trochę soli. Z tych składników zagnieść ciasto, dodając mąkę w takiej ilości, aby ciasto nie kleiło się do palców. Z kolei r...

O rybach dobrych i złych

Nie, to nie będzie bajka o posłusznych i niegrzecznych rybkach, choć z pewnością nie jeden z nas chciałby oderwać się od codziennej rzeczywistości, powspominać okres dzieciństwa i poczuć, przynajmniej na chwilę, błogą beztroskę. Czy ktoś dziś słyszał o rybach dobrych i złych? Prędzej możemy się dowiedzieć o rybach świeżych lub zepsutych; o tym, że cuchnące odświeżają, zmieniają datę przydatności do spożycia i sprzedają prawie jako wczoraj złowione. Ale o dobrych i złych ktoś słyszał? Rzadko, a szkoda, bo dobre mogą przynieść z sobą dobro, a złe...