Słowo do milczących ofiar przemocy

W poście "Reaguj na przemoc" zamieściliśmy list Laury, wobec której mąż stosował przemoc. Specjalnie dla czytelników naszego bloga zapytaliśmy mgr Alinę Gruszkę, zajmującą się przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie, jakiej odpowiedzi udzieliłaby każdej polskiej "Laurze" zmagającej się z podobnymi problemami w swoim związku. Publikujemy tę treść w nadziei, że pomoże kobietom doznającym aktów przemocy ze strony osób im bliskich - męża, konkubenta czy partnera, w podjęciu decyzji o udaniu się po profesjonalną pomoc; uświadomi też, że są organizacje, które je wspierają. Każda "Laura" powinna nauczyć się bronić własnych praw, wyrażać własne zdanie i uczucia.

Treść listu Laury:

      "Bardzo mi trudno pisać ten list, ale potrzebuję pomocy. Jesteśmy małżeństwem od dwunastu lat i przez ten czas mój mąż ma pewien problem. Ja jedyna wiem, że on ma bardzo gwałtowny temperament. (...) Wszyscy bardzo go szanują. Kiedy jednak wraca z pracy do domu, przeobraża się w innego człowieka.        
        Co najmniej raz lub dwa razy w miesiącu wybucha z powodu czegoś, co zrobiły dzieci lub ja, a co go zdenerwowało, i wówczas wpada w furię. Wrzeszczy, rzuca różnymi przedmiotami, grozi mi i robi okropne sceny. Jeżeli powiem coś nie tak lub w ogóle się odezwę, bije mnie pięściami. W zeszłym tygodniu tak mocno mnie uderzył, że rozchwiały mi się trzy zęby, nie mówiąc o rozciętej wardze. Myślałam, że mnie zabije. Stało się tak, ponieważ nie załatwiłam jakichś drobiazgów, o które mnie prosił.  
        Najbardziej przeraża mnie to, że czasem on robi się gwałtowniejszy i bije mnie coraz mocniej. Na dodatek nigdy nie czuje się winny. Twierdzi uparcie, że to ja go prowokuję. Wszystko traktuje jako obrazę swojej osoby. Żeby zachować spokój, muszę robić wszystko, czego on tylko chce, i najlepiej wcale się nie odzywać. 
         Nie wiem co robić. Naprawdę kocham mojego męża. To dobry człowiek, dopóki na coś się nie wścieknie. Publicznie nigdy nie demonstruje swojego prawdziwego oblicza, nawet gdy jest czymś przejęty. Nikt nie wie, jak mnie traktuje. Nikomu o tym nie mówiłam. Gdybym zaproponowała mu wizytę u specjalisty, z pewnością okropnie by się wściekł. Na pewno zrobiłby to samo, gdyby się dowiedział, że to piszę.
         Co mogę zrobić? Nie uznaję rozwodów. Bez przerwy staram się być delikatna i ostrożna, ale wcześniej czy później staję mu na odcisk i on wtedy eksploduje. Mam już dość bicia i przesiadywania w domu, by ukryć przed innymi siniaki. Jak mam sobie z tym wszystkim poradzić?".
                                                                                                                                                     Laura 
Odpowiedź na list:

        Lauro! Musisz wiedzieć, że Twoja sytuacja jest bardzo niepokojąca, a najbardziej niepokoi fakt, że jesteś sama z tym trudnym problemem. Pytasz, jak sobie z tym wszystkim poradzić? Przede wszystkim musisz zadbać o siebie, a zrobisz to wówczas, gdy przestaniesz ukrywać to, co dzieje się w Waszym domu i w Twojej duszy. Dopóki Twój problem zostanie tajemnicą tylko Twojej rodziny, nikt nie będzie w stanie Ci pomóc. W takiej sytuacji najważniejsze jest wsparcie bliskich osób, które zrozumieją Twój ból. Postanów więc przełamać milczenie i powiedzieć o tym, co przeżywasz, komuś zaufanemu. Jeśli nie ma wokół Ciebie osób, do których masz zaufanie, które będą Cię wspierać i podpowiedzą jakie kroki podjąć, aby poprawić swoją sytuację, bezwzględnie musisz szukać profesjonalnej pomocy. 

         Przemoc jest powszechnym problemem. W każdej miejscowości są instytucje, które pomagają osobom doświadczającym przemocy. Pomoc znajdziesz na przykład w placówkach pomocy społecznej, na policji czy ośrodkach wsparcia dla ofiar przemocy. Swój problem możesz zgłosić także Twojemu lekarzowi rodzinnemu. W każdym z tych miejsc uzyskasz wskazówki, kompleksową pomoc oraz wsparcie dla całej Waszej rodziny. 

         Kiedy otworzysz się, przekonasz się, że w podobnej sytuacji znajduje się wiele kobiet. Możesz spotykać się z nimi i uczestniczyć w grupach wsparcia. Dowiesz się od nich, jak poradziły sobie ze swoim problemem. Wasze podobne doświadczenia zbliżą Was. To kobiety, które doznawały przemocy od bliskich osób, będą teraz wsparciem dla Ciebie. 

         Lauro pamiętaj proszę, że skorzystanie z profesjonalnej pomocy nie przekreśla Twojego małżeństwa. Przyjęcie pomocy pozwoli zrozumieć Twojemu mężowi jak bardzo Was krzywdzi, i że to, co robi swojej rodzinie, jest przestępstwem, za które może zostać ukarany, albo może też pozwolić pomóc sobie samemu, np. poprzez udział w programach korekcyjno-edukacyjnych dla sprawców przemocy. Udając się po wsparcie, pomagasz nie tylko sobie, ale także swoim dzieciom i mężowi.

         Jedno jest pewne - nie możesz Lauro pozostać sama z tym problemem. Przyjmij pomoc i nie pozwól, by Twój dom był nadal najbardziej niebezpiecznym miejscem na ziemi. Nie odbieraj nadziei sobie i swoim dzieciom na życie w domu rodzinnym wolnym od przemocy. Przemoc nie zależy od Ciebie, ale Ty miej odwagę ją przerwać. 

         

         Mój apel: Chciałbym powiedzieć wszystkim tym, którzy spotkają na swojej drodze skrzywdzone Laury: nie przechodźcie obok nich obojętnie; nie mówicie, że to nie Wasza sprawa, bo - być może - dla spotkanej Laury jesteśmy tym jedynym ratunkiem...

                                                                                                                                      Alina Gruszka