Przejdź do głównej zawartości

Książka o diecie, która leczy

W ostatnim czasie otrzymałam możliwość zapoznać się z książką George Malkmusa pt. "Dieta Alleluja leczy raka", którą wydało w Polsce wydawnictwo Vocatio. Książka w oryginale nosi tytuł „God’s Original Diet” i przyznam, że – według mnie – ten tytuł zdecydowanie bardziej odpowiada treści książki, która skupia się na tym, co Pismo Święte naucza o zdrowiu i żywieniu.

Autor książki przytacza wiele wersetów biblijnych – począwszy od stworzenia człowieka i dania mu najlepszej dla niego diety, które wskazują na prozdrowotny i terapeutyczny efekt właściwego stylu życia. Opisuje w jaki sposób człowiek, wykorzystując daną mu wolną wolę, odłączył się od Boga, co pociągnęło za sobą zmiany w pierwotnej diecie i liczne konsekwencje. Dzieli się osobistym doświadczeniem powrotu do zdrowia. Dużo uwagi poświęca odpowiedzi na pytania: dlaczego chrześcijanie, ludzie oddani i poświęceni Bogu chorują i umierają oraz gdzie jest Bóg, gdy cierpimy.

Malkmus przestrzega przed sposobem odżywiania promowanym przez branżę spożywczą, bo to właśnie ona – w jego przekonaniu – tworzy pacjentów dla branży medycznej. Przekazując swoje spostrzeżenia dotyczące powszechnych problemów zdrowotnych, takich jak rak, cukrzyca, osteoporoza, choroby układu krążenia, alergie, astma, itd., akcentuje, że w większości przypadków ich sprawcami jest zły styl życia, z tradycyjną dietą na czele. Jest przekonany, że szacunek do Bożych praw zdrowia (spożywanie właściwej żywności, uprawianie ćwiczeń fizycznych, dotlenianie organizmu, korzystanie ze słońca, kontrola stresu, odpoczynek, pielęgnowanie wiary i zaufania) może przynieść nieopisane korzyści dla ciała i ducha.

Omawiając kwestie dietetyczne charakteryzuje opracowaną przez siebie dietę podtrzymującą zdrowie i dietę przywracającą zdrowie. Komunikuje, że – w zależności od choroby i jej zaawansowania – niektórzy ludzie powinni jej przestrzegać bardziej rygorystycznie w celu osiągnięcia lepszych rezultatów; inni mogą stosować naturalną dietę spożywając produkty wspomagające ich układ odpornościowy. Gwarantuje, że istnieją tysiące ludzi, którzy propagowaną przez niego dietą roślinną pokonali poważne choroby, wobec których konwencjonalna medycyna często była bezsilna.

Osobiście znam przypadki osób, którzy uporali się z pewnymi kłopotami zdrowotnymi po zastosowaniu zaleceń George Malkmusa.

Niniejsza recenzja prezentuje treści zawarte w książce George Malkmusa. Nie ma na celu odprowadzenia kogokolwiek od wszelkich prób ratowania zdrowia metodami konwencjonalnymi. 

Ponieważ Dieta Alleluja według wielu specjalistów jest dietą kontrowersyjną, pragnę podkreślić, że wybór rodzaju diety jest osobistą sprawą każdego człowieka, który decydując się na określoną dietę, powinien kierować się rozsądkiem i poczuciem odpowiedzialności.

Zainteresowanych treścią zachęcam do nabycia książki u wydawcy.

Agata Radosh
siegnijpozdrowie.org

Komentarze

Popularne posty

Czy Jan Chrzciciel był wegetarianinem?

Zgodnie z twierdzeniem zawartym w Mt 3,4 oraz Mk 1,6 dieta Jana Chrzciciela składała się z „szarańczy i miodu leśnego” [gr. akrides , l.mn. słowa akris ]. Nie wiadomo, czy ewangeliści mieli na myśli, że Jan nie jadał niczego innego poza szarańczą i miodem leśnym, czy też, że stanowiły one główne składniki jego pożywienia. Możliwe jest również, że „szarańcza i miód leśny” uważane były za składniki wyróżniające dietę proroka, podobnie jak „odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany” sprawiały, że był uważany za następcę starożytnych proroków. Jan mógł też ograniczać się do spożywania „szarańczy i miodu leśnego” tylko wtedy, gdy inne produkty spożywcze nie były łatwo dostępne. „Szarańcza i miód leśny” mogły w końcu stanowić jedynie przykłady różnorodnych produktów spożywczych dostępnych w naturze, a nazwy te należy traktować jako stosowany w krajach Orientu obrazowy sposób na podkreślenie jego samotniczego, pełnego wstrzemięźliwości życia, które wiódł z dala od ludzi. Z uwagi na fak...

Niebezpieczne owoce morza

Coraz częściej na polskich stołach goszczą frutti di mare , czyli mięczaki (małże, omułki, ostrygi, ślimaki, ośmiornice, kalmary) i skorupiaki (krewetki, kraby, homary, langusty). Dietetycy chwalą owoce morza ze względu na cenne wartości odżywcze, jednak ich spożywanie może wywołać zatrucia pokarmowe. Spożywanie owoców morza staje się w Polsce coraz popularniejsze, a więc i prawdopodobieństwo zatruć po ich spożyciu wzrasta. Większość zatruć wywołuje negatywne objawy neurologiczne lub ze strony układu pokarmowego. Niektóre mogą być śmiertelne dla człowieka — śmiertelność może sięgać 50 proc. przypadków. Dlaczego tak się dzieje? Po pierwsze, zatrucia są spowodowane zanieczyszczeniem środowiska życia tych stworzeń fekaliami ludzkimi, w których mogą być obecne bakterie z rodzaju Salmonella lub Clostridium. Po drugie, większość owoców morza to filtratory — działają jak bardzo wydajny filtr wody. Można to sprawdzić, wrzucając małża do akwarium, w którym dawno nie wymieniano wody ...

Człowiek i zdrowie

Posłuchajcie bajki... Bajka Ignacego Krasickiego „Człowiek i zdrowie” jest smutną uwagą nad bezmyślnością, z jaką ludzie traktują swoje ciała. W utworze przedstawione zostają dwie postacie – człowiek, który oczywiście oznacza wszystkich ludzi i zantropomorfizowane zdrowie. Bohaterowie idą razem jakąś nieokreśloną drogą – drogą tą jest oczywiście życie. Na początku człowieka rozpiera energia, chce biec i denerwuje się, że zdrowie nie ma ochoty podążać za nim. Nie spiesz się, bo ustaniesz – ostrzega zdrowie, ale człowiek nie ma ochoty go słuchać. Wreszcie człowiek się męczy i zwalnia – przez pewien czas idą ze zdrowiem obok siebie. Po pewnym czasie to zdrowie zaczyna wysuwać się na prowadzenie, jego towarzysz zaś nie może nadążyć. Iść nie mogę, prowadź mnie – prosi zdrowie, to zaś odpowiada, że trzeba było słuchać jego wcześniejszych ostrzeżeń i znika, zostawiając człowieka samego. W ten sposób przedstawione zostają trzy etapy życia. Najpierw, w młodości, człowiek nie dba o swoje ...

O przaśnych chlebach, czyli podpłomykach i macach

W dawnych czasach chlebem nazywano cienki placek - z roztartych kamieniami ziaren, wody i odrobiny soli, wypiekany na rozgrzanych kamieniach. Taki, nazwijmy go dalej chleb, był przaśny (nie podlegał fermentacji) i dlatego określano go słowem "przaśnik". Słowianie takie pieczywo nazywali podpłomykami. Hindusi mówią o nim czapatti, Żydzi maca, a Indianie tortilla. Więc bez cienia wątpliwości rzec można, że chleby przeszłości posiadały zdecydowanie inną recepturę niż dzisiejsze chleby. Nie było w nich przede wszystkich ani drożdży, ani zakwasu. Świeże, przaśne pieczywo jest zdrowe, w przeciwieństwie do świeżego pieczywa na drożdżach czy zakwasie. Przaśne podpłomyki nie obciążają żołądka kwasem i fermentacją. Dziś, wzorem naszych prapradziadów możemy także spożywać przaśny, niekwaszony chleb. Najprostszy przepis na podpłomyki to: wziąć mąkę, wodę i trochę soli. Z tych składników zagnieść ciasto, dodając mąkę w takiej ilości, aby ciasto nie kleiło się do palców. Z kolei r...

O rybach dobrych i złych

Nie, to nie będzie bajka o posłusznych i niegrzecznych rybkach, choć z pewnością nie jeden z nas chciałby oderwać się od codziennej rzeczywistości, powspominać okres dzieciństwa i poczuć, przynajmniej na chwilę, błogą beztroskę. Czy ktoś dziś słyszał o rybach dobrych i złych? Prędzej możemy się dowiedzieć o rybach świeżych lub zepsutych; o tym, że cuchnące odświeżają, zmieniają datę przydatności do spożycia i sprzedają prawie jako wczoraj złowione. Ale o dobrych i złych ktoś słyszał? Rzadko, a szkoda, bo dobre mogą przynieść z sobą dobro, a złe...