Przejdź do głównej zawartości

Zatrzymaj młodość. Żyj bez chorób

Nagranie wykładu dr. Romana Pawlaka (USA), który jest profesorem odżywiania i dietetyki na East Carolina University w Greenville w USA.
Wykład miał miejsce dnia 11 czerwca 2015 r. w Koninie, podczas spotkania, którego organizatorem był Klub Zdrowia Chrześcijańskiej Służby Charytatywnej w Koninie.

Komentarze

  1. Zalecane dawki terapeutyczne witaminy D (stosuje się tylko w przypadku stwierdzonego deficytu witaminy D przez krótki okres):
    1000 IU/dobę (25 µg/dobę) --- noworodki
    1000–3000 IU/dobę (25–75 µg/dobę) zależnie od masy ciała --- niemowlęta
    3000–5000 IU/dobę (75–125 µg/dobę) zależnie od masy ciała --- dzieci i nastolatki w wieku 1–18 lat
    7000–10 000 IU/dobę (175–250 µg/dobę) zależnie od masy ciała --- dorośli i osoby w wieku podeszłym.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. 56 minuta - przelicznik j.m. (IU) na mcg w przypadku wit.D:
      1 mcg = 40 j.m.
      10 mcg = 0.01 mg
      10 mcg = 400 j.m.
      25 mcg = 1000 j.m.
      50 mcg = 2000 j.m. wit.D

      Usuń
  2. Dla poniższych grup ryzyka deficytu witaminy D ustalane są odrębne wytyczne dot. suplementacji witaminy D:
    - noworodki urodzone przedwcześnie,
    - otyłe dzieci,
    - otyła młodzież,
    - otyli dorośli,
    - otyli seniorzy,
    - osoby starsze,
    - ciemnoskóre osoby dorosłe,
    - pracownicy zmian nocnych.

    OdpowiedzUsuń
  3. wobec powyzszego jaka jest zalecana dawka "standardowa" dla dorosłych wegetarian/ wegan, powiedzmy w zimie ? (dla osób które aktualnie nie mają niedoboru )

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Obecne wytyczne (Wytyczne suplementacji witaminą D dla Europy Środkowej) mówią o konkretnych dawkach witaminy, jakie powinniśmy przyjmować nawet, gdy nie stwierdza się jej niedoborów.
      Noworodki i niemowlęta:
      1) od urodzenia do 6. miesiąca życia:
      – niemowlęta karmione piersią – dawką 400 IU/dobę
      – karmione mlekiem modyfikowanym – 400 IU/dobę( łącznie z diety oraz suplementów)
      2) między 6. a 12. miesiącem życia dawka 400–600 IU/dobę w zależności od ilości witaminy D dostarczanej z pokarmem.
      Dzieci i nastolatki (1–18 lat):
      – 600-1000 IU/dobę zależne od masy ciała w okresie od września do kwietnia lub przez cały rok, jeśli synteza skórna jest niewystarczająca.
      Dorośli (pow.18 rż.)
      – dawka 800-2000 IU/dobę zależnie od masy ciała w okresie od września do kwietnia lub przez cały rok, jeśli synteza skórna jest niewystarczająca. U wszystkich osób powyżej 65.rż. przez cały rok.

      Według wytycznych optymalne stężenie 25(OH)D powinno mieścić się pomiędzy 30 a 50 ng/ml (przypuszcza się, że większość laboratoriów podaje nadal stężenie 20 ng/ml jako dolną granicę normy). Warto podkreślić, że stężenie wyższe - 50-100 uznaje się za wysokie, ale dopiero stężenie powyżej 100 ng/ml uznaję się za potencjalnie toksyczne, a powyżej 200 ng/ml za toksyczne. W literaturze naukowej można znaleźć liczne zalecenia, by utrzymywać 25(OH)D na poziomie wyższym niż 40 ng/ml przez cały rok.

      Niektórzy uważają, że wysokość dawki profilaktycznej powinna być uzależniona nie tylko od masy ciała, wchłanialności, ale też od ilość 25(OH)D w organizmie. NORMA wg różnych autorów ma szeroką rozpiętość (30-50-100). Najlepiej monitorować poziom 25(OH)D i w zależności od sytuacji zwiększyć/zmniejszyć dawkę. Na przykład dr Sarfraz Zaidi stara się utrzymywać poziomy witaminy D u swoich pacjentów w granicach 50-100 ng/ml. Swoim pacjentom przy poziomie 30-40 ng/ml zaleca dawkę 7.500 j.m. / dobę, a przy poziomie 41-50 ng/ml dawka 5.000 j.m. /dobę. - dawki dla pacjentów o masie ciała 70 kg.

      Decyzję o wysokości dawki witaminy D3 warto skonsultować z lekarzem, który na bieżąco śledzi doniesienia o wit. D. Zwłaszcza w przypadku np. nadczynności przytarczyc (z powodu długoletniego niedoboru D3) - u takich pacjentów niekontrolowana suplementacja wywołać może wzrost stężenia wapnia w surowicy, a zatem zwiększyć ryzyko kamicy nerkowej, żółciowej i chorób trzustki.

      Usuń
  4. Mógłby Pan się odnieść do informacji tutaj zawartych na temat leczenia raka?
    http://www.nowotwory.lekiznatury.net.pl
    Autor pisze między innymi o tym, że dieta wegańska pomaga.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Od razu na poczatku wspomne, ze nie przejrzalem wszystkich linkow na tej stronie, wiec to, co ponizej napisze, oparte jest o to, co przeczytalem pod kilkoma linkami. Osoba, ktora prowadzi te strone dzieli sie swoimi wlasnymi przemysleniami. Jak samo pisze, nie ma ona przygotowania zawodowego/medycznego. Niestety widac to z niektorych jej przemyslen. Nie dokonca jest jasne na bazie czego sa te przemyslenia, gdyz brak jest jakichkolwiek wzmianek o wynikach badań. Nawet gdy autor(ka) wspomina o badaniach (np. "Chyba najwięcej badań potwierdza pozytywną rolę cynku ...") brak jest danych co do szczegolow badan, na ktore autor(ka) sie powoluje, to samo zreszta jest z przypisami, ich po prostu nie ma. Wydaje mi sie, ze niektore z przemyslen autora czy autorki moga byc niezgodne z tym co wiadamo na dany temat. Dla przykladu, autor(ka) pisze, ze spozywanie suplementu cynku nie powoduje zadnych negatywnych objawow. To czy wypowiedz jest poprawna czy nie zalezy od dawki spozywanego cynku. Autor(ka) zaleca spozywanie dawki 50 a nawet 100 mg cynku dziennie. W jednym z badan spozycie 80 mg dziennie cynku przez okolo 6 lat spowodowalo problemy ukladu moczowegp. Inne znane symptomy spozywania duzej ilosci cynku to m.in. mdlosci, wymioty, bóle, skorcze miesni, itd. Duze spozycie cynku negatywnie wplywa na abzorpcje zelaza i miedzi i moze przyczynic sie do ich niedoborow. Znalazlem rowniez kilka wnioskow, z ktorymi sie zgadzam. Bez wchodzenia w szczegoly, okreslilbym przedstawione przemyslenia jako kolekcje czy zbior informacji prawdziwych, domniemanych i niewiarygodnych. Dr Roman Pawlak

      Usuń

Prześlij komentarz

Komentarze publikowane są po zatwierdzeniu. Jeżeli szukasz swojego komentarza lub odpowiedzi na niego, sprawdź czy wszystkie są wczytane - użyj polecenia "Wczytaj więcej".

Popularne posty

Czy Jan Chrzciciel był wegetarianinem?

Zgodnie z twierdzeniem zawartym w Mt 3,4 oraz Mk 1,6 dieta Jana Chrzciciela składała się z „szarańczy i miodu leśnego” [gr. akrides , l.mn. słowa akris ]. Nie wiadomo, czy ewangeliści mieli na myśli, że Jan nie jadał niczego innego poza szarańczą i miodem leśnym, czy też, że stanowiły one główne składniki jego pożywienia. Możliwe jest również, że „szarańcza i miód leśny” uważane były za składniki wyróżniające dietę proroka, podobnie jak „odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany” sprawiały, że był uważany za następcę starożytnych proroków. Jan mógł też ograniczać się do spożywania „szarańczy i miodu leśnego” tylko wtedy, gdy inne produkty spożywcze nie były łatwo dostępne. „Szarańcza i miód leśny” mogły w końcu stanowić jedynie przykłady różnorodnych produktów spożywczych dostępnych w naturze, a nazwy te należy traktować jako stosowany w krajach Orientu obrazowy sposób na podkreślenie jego samotniczego, pełnego wstrzemięźliwości życia, które wiódł z dala od ludzi. Z uwagi na fak...

Niebezpieczne owoce morza

Coraz częściej na polskich stołach goszczą frutti di mare , czyli mięczaki (małże, omułki, ostrygi, ślimaki, ośmiornice, kalmary) i skorupiaki (krewetki, kraby, homary, langusty). Dietetycy chwalą owoce morza ze względu na cenne wartości odżywcze, jednak ich spożywanie może wywołać zatrucia pokarmowe. Spożywanie owoców morza staje się w Polsce coraz popularniejsze, a więc i prawdopodobieństwo zatruć po ich spożyciu wzrasta. Większość zatruć wywołuje negatywne objawy neurologiczne lub ze strony układu pokarmowego. Niektóre mogą być śmiertelne dla człowieka — śmiertelność może sięgać 50 proc. przypadków. Dlaczego tak się dzieje? Po pierwsze, zatrucia są spowodowane zanieczyszczeniem środowiska życia tych stworzeń fekaliami ludzkimi, w których mogą być obecne bakterie z rodzaju Salmonella lub Clostridium. Po drugie, większość owoców morza to filtratory — działają jak bardzo wydajny filtr wody. Można to sprawdzić, wrzucając małża do akwarium, w którym dawno nie wymieniano wody ...

Człowiek i zdrowie

Posłuchajcie bajki... Bajka Ignacego Krasickiego „Człowiek i zdrowie” jest smutną uwagą nad bezmyślnością, z jaką ludzie traktują swoje ciała. W utworze przedstawione zostają dwie postacie – człowiek, który oczywiście oznacza wszystkich ludzi i zantropomorfizowane zdrowie. Bohaterowie idą razem jakąś nieokreśloną drogą – drogą tą jest oczywiście życie. Na początku człowieka rozpiera energia, chce biec i denerwuje się, że zdrowie nie ma ochoty podążać za nim. Nie spiesz się, bo ustaniesz – ostrzega zdrowie, ale człowiek nie ma ochoty go słuchać. Wreszcie człowiek się męczy i zwalnia – przez pewien czas idą ze zdrowiem obok siebie. Po pewnym czasie to zdrowie zaczyna wysuwać się na prowadzenie, jego towarzysz zaś nie może nadążyć. Iść nie mogę, prowadź mnie – prosi zdrowie, to zaś odpowiada, że trzeba było słuchać jego wcześniejszych ostrzeżeń i znika, zostawiając człowieka samego. W ten sposób przedstawione zostają trzy etapy życia. Najpierw, w młodości, człowiek nie dba o swoje ...

O przaśnych chlebach, czyli podpłomykach i macach

W dawnych czasach chlebem nazywano cienki placek - z roztartych kamieniami ziaren, wody i odrobiny soli, wypiekany na rozgrzanych kamieniach. Taki, nazwijmy go dalej chleb, był przaśny (nie podlegał fermentacji) i dlatego określano go słowem "przaśnik". Słowianie takie pieczywo nazywali podpłomykami. Hindusi mówią o nim czapatti, Żydzi maca, a Indianie tortilla. Więc bez cienia wątpliwości rzec można, że chleby przeszłości posiadały zdecydowanie inną recepturę niż dzisiejsze chleby. Nie było w nich przede wszystkich ani drożdży, ani zakwasu. Świeże, przaśne pieczywo jest zdrowe, w przeciwieństwie do świeżego pieczywa na drożdżach czy zakwasie. Przaśne podpłomyki nie obciążają żołądka kwasem i fermentacją. Dziś, wzorem naszych prapradziadów możemy także spożywać przaśny, niekwaszony chleb. Najprostszy przepis na podpłomyki to: wziąć mąkę, wodę i trochę soli. Z tych składników zagnieść ciasto, dodając mąkę w takiej ilości, aby ciasto nie kleiło się do palców. Z kolei r...

O rybach dobrych i złych

Nie, to nie będzie bajka o posłusznych i niegrzecznych rybkach, choć z pewnością nie jeden z nas chciałby oderwać się od codziennej rzeczywistości, powspominać okres dzieciństwa i poczuć, przynajmniej na chwilę, błogą beztroskę. Czy ktoś dziś słyszał o rybach dobrych i złych? Prędzej możemy się dowiedzieć o rybach świeżych lub zepsutych; o tym, że cuchnące odświeżają, zmieniają datę przydatności do spożycia i sprzedają prawie jako wczoraj złowione. Ale o dobrych i złych ktoś słyszał? Rzadko, a szkoda, bo dobre mogą przynieść z sobą dobro, a złe...